از خانه جن ها تا خلوت با دريا

سيستان و بلوچستان-تيس
آنجا روي يکي از آن صخره هاي آهکي بلند که هنوز از پسمانده آفتاب ظهر گرمند، گوشه اي دنج و خلوت پيدا مي کني و مي نشيني و خورشيد را نگاه مي کني که سرخ و لرزان و بي هيچ تقلايي در دريا غرق مي شود و به صداي موج هايي گوش مي کني که آرام و منظم بر تن صخره ها مي کوبند و اگر حوصله داشتي به بلوچ هاي سپيدپوشي که با دست پر از دريا برمي گردند، «خداقوت» مي گويي، اما همه اين توصيف ها حتي گوشه اي از زيبايي هاي روستاي ساحلي تيس، از توابع بخش مرکزي شهرستان چابهار در سيستان و بلوچستان نمي شوند و حتما پيشينيان ما هم اين را فهميده اند که از 2500 سال پيش در تيس ساکن شده اند و به آن گاهي بندر تيزيا گفته اند و گاهي تيز و گاهي تسي.
تيس، سه قلعه باستاني مهم دارد؛ اولي قلعه تيس است که سبک معماري اش نشان مي دهد، به دوره سلجوقي تعلق دارد، دومين قلعه، «پيروز گت» نام دارد که به غير کوهنوردها پيشنهاد نمي کنيم از داخلش بازديد کنند، چون راه ورود به آن سخت و خطرناک است، قلعه سوم، «بلوچ گت» است که بالاي کوه قرار گرفته و دو مقربه هرمي کوچک هم در آن ساخته شده است.
انتخاب سفر به تيس-که از طرف نيک شهر و جاده چابهار-کنارک جاده اي آسفالت دارد- با خودتان است، اما فقط اين هشدار را بشنويد که اگر به تيس نرويد، نه مقابر جناني گچ را (که باور اهالي، محل سکونت جن ها بوده) مي بينيد، نه پيل بند را، نه سدهاي تيس را، نه غارهاي بان مسيتي و نشانه هاي عجيب و غريب داخلشان را، نه چاه باستاني تيس کوپان را و نه حتي گورهاي مرموز تپه نهادي را.
منبع:اطلاعات هفتگي شماره 3422